‘Oostende  in  Kerstsfeer’
december 2010

Met wandelclub Eurek@ vertrokken we per bus in Bilzen aan de Kimpel stipt om 9uur.
Volgens de weerberichten zou het een echte winterse dag gaan worden.
Als echte wandelaars en warm ingeduffeld waren we goed voorbereid.
Onze wandelstokken zouden langlaufstokken gaan worden.
Sneeuw brengt (soms) ook sfeer en gezelligheid … en het was ook zo !

OOSTENDE 'LICHTSTAD AAN ZEE' IS OOK WANDELEN IN DE DONKERE UURTJES.

LUS A : (6km) Na het vallen van de duisternis en al wandelend tussen de sneeuwvlokken was deze wandeling op zijn best. Het Leopoldpark met zijn prachtige sfeerverlichting was een must en werd omgetoverd tot een sfeervol eindejaarsdecor. De accenten lagen vooral op beelden- en vijververlichting, het bekende bloemenuurwerk en de speciaal verlichte houten kiosk uit 1885 besneeuwd en versierd met smeedijzeren balustrades, bloemmotieven en gestileerde lieren;  het is altijd anders op een romantische winterse sneeuwwandeling.

Ook snuiven we de sfeer op van de Winkelstraten A. Buylstraat, Kapellestraat, Sint Petrus en Pauluskerk, Wapenplein met ijspiste en natuurlijk ‘ de kerstmarkt’.  

Ondertussen nog even snoepen van de bekende  ‘ambachtelijke garnaalkroketten’  of andere lekkernijen. Hierna stappen we in verse krakende sneeuw langs de Zeedijk, langs ‘Amandine’ de laatste ijslandvaarder en langs het bekende zeilschip *Mercator.  
Dat was pas genieten van weeral de sfeervolle kerstverlichting en voor de eerste keer het prachtig versierde zeilschip Mercator, met meer dan veertigduizend lichtjes.
Wat was het fijn !

En  toen  kwam  het , de  terugreis ……..
De sneeuwval in de namiddag deed de wegen in ons landje (en in heel Europa) in een ijspiste veranderen. Snelwegen worden afgesloten, vliegtuigen mogen niet meer opstijgen. De verwachting was dat we wel aan de late kant zouden thuiskomen. Als grap overwogen we zelfs om een hotelletje te zoeken en te overnachten in Oostende. Op de snelweg was het stapsgewijs rijden, zagen we veel auto’s in de vangrails staan na een slippartij en diverse takelwagens kruisten ons pad. Toch voelden wij ons veilig in de bus. Onze buschauffeur van Viviane Cars hebben we dan ook bij thuiskomst een extra applaus gegeven.
Op de parking van de kimpel zagen we onze auto’s niet meer staan.  Dikke witte hopen sneeuw bedekten als een mooie witte mantel onze voertuigen. Zo veel sneeuw ! lang niet meer gezien. We waanden ons in Oostenrijk.
Het krabben kon beginnen. Het was ondertussen al over enen. Niet erg; want we waren veilig thuis.

*Koninklijke gaanderijen: De Franse architect Charles Girault (1851 - 1932) ontwierp de Koninklijke Gaanderijen (1902 - 1906 )in opdracht van koning Leopold II. Ze verbonden het Koninklijke Chalet met de toegang van de Wellingtonrenbaan en werden in 1906 voltooid. De gaanderijen zijn 381,8 meter lang en bestaan uit een 343 m rechtlijnige tweebeukige constructie met 77 overspanningen die gedeeltelijk door een glazen wand zijn gescheiden. Zo konden de wandelaars één van beide wandelgangen kiezen naargelang van de windrichting. Aan de uiteinden flankeren twee paviljoenen de dubbele overdekte gaanderij.

*Mercator: Poolreiziger Adrien de Gerlache ontwierp deze driemaster die in Schotland gebouwd werd.  De Mercator maakte 54 reizen.  In 1936 haalde de Mercator het stoffelijk overschot van Pater Damiaan terug. Als varende ambassadeur zeilde de driemaster zich in de kijker op wereldtentoonstellingen en plechtigheden, nam  deel aan tal van races en won de race Oslo - Oostende. In 1960 liep de Mercator de haven van Antwerpen binnen.  In 1961 werd het ingericht als museumschip.  Sinds 1964 is de Mercator een parel aan de kroon van Oostende.

 “Wandelen is …. je ogen openen naar andere dingen”